Ciąża jest szczególnym stanem, w którym występuje zwiększone zapotrzebowanie na hormon tarczycy.
Od ich prawidłowej ilości w organizmie Kobiety ciężarnej zależy prawidłowy rozwój płodu, zwłaszcza rozwój mózgu, co ma bezpośrednie przełożenie na rozwój neuropsychologiczny dziecka, jego poziom inteligencji oraz IQ.
Niedobór hormonów tarczycy u ciężarnej może spowodować nieprawidłowy rozwój płodu, być przyczyną stanu przedrzucawkowego i rozwoju nadciśnienia ciążowego, poronienia, porodu przedwczesnego i obumarcia płodu.
Do 12 tygodnia ciąży jedynym źródłem hormonów tarczycy dla płodu jest Matka. Dlatego bardzo ważne jest oznaczenie na początku ciąży TSH oraz hormonów tarczycy fT3 i fT4. Przyjmuje się, że prawidłowy poziom TSH we wczesnej ciąży powinien wynosić 2,5 IU/L lub poniżej.
Już w pierwszych tygodniach ciąży zwiększa się zapotrzebowanie na hormony tarczycy o 30-50% oraz jod o 150-200 ug u Kobiety ciężarnej.
Tarczyca płodu wykształca się dopiero pod koniec 12 tygodnia ciąży, między 16-20 tygodniem zaczyna produkować wystarczającą dla płodu ilość hormonów tarczycy, ale pełną sprawność uzyskuje dopiero po urodzeniu.
W okresie ciąży możemy mieć do czynienia z pełną niedoczynnością tarczycy, gdy wysokiemu poziomowi TSH towarzyszy obniżone stężenie fT4 oraz subkliniczną niedoczynnością tarczycy, gdy prawidłowemu poziomowy fT4 towarzyszy podwyższony poziom TSH.
Według Europejskiego Towarzystwa Tyrelogicznego górne wartości referencyjne dla TSH wynoszą dla I trymestru ciąży 2,5 mIU/l, dla II trymestru 3,0 mlU/l, a dla III ttrymestru 3,5 mlU/l.
Częstą przyczyną niedoczynności tarczycy u młodych Kobiet jest choroba autoimmunizacyjna – choroba Hashimoto, która w pierwszych stadiach ma postać subklinicznej niedoczynności tarczycy.
Dlatego, jak wspomniano powyżej, na początku ciąży należy oznaczyć poziom TSH oraz hormonów tarczycy, a w przypadkach uzasadnionych również przeciwciał anty-TPO.
Bardzo ważna jest również odpowiednia suplementacja jodu, aby nie doszło do rozwoju wola tarczycy.