Choroba Hashimoto

Choroba HASHIMOTO jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy. Jest to przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy czyli wytwarzanie przez organizm przeciwciał przeciwko własnym tkankom, w tym przypadku przeciwko tarczycy. Nazwa schorzenia pochodzi od japońskiego lekarza Hakaru Hashimoto, który opisał tą chorobę jako pierwszy w 1912 r.

Przewlekłe, utrzymujące się przez lata, zapalenie powoduje niszczenie gruczołu, a przez to, jego niedoczynność. Choroba może dotyczyć nawet młodych Osób i jest kilkukrotnie częstsza u Kobiet niż u Mężczyzn, stąd tak ważne jest badanie tarczycy, szczególnie przed planowanym zajściem w ciążę.

Jakie są objawy choroby Hashimoto?

W początkowym okresie choroby tarczyca może być powiększona (wole), a następnie w miarę postępu choroby ulega zmniejszeniu. Początkowe stadia choroby mogą przebiegać w sposób zupełnie niezauważalny. W stadium zaawansowanym, gdy niedobory hormonów są już znaczne mogą pojawiać się takie objawy jak:

• uczucie zimna,
• przewlekłe zmęczenie,
• sucha, zimna skóra, wypadanie włosów,
• wzrost masy ciała
• zaburzenia miesiączkowania

Objawy pogłębiają się wraz z czasem trwania choroby, jednakże w początkowym okresie tzw. subklinicznej niedoczynności mogą być niezauważalne.

Jakie są objawy choroby Hashimoto?

Diagnostyka polega na oznaczeniu poziomu hormonów:

TSH – hormon tyreotropowy – podwyższa się w przypadku niedoczynności tarczycy

FT3 i FT4 – czyli wolna trójjodotyronina i wolna tyroksyna – hormony tarczycy obniżają się w przypadku niedoczynności tarczycy.

Na etapie subklinicznej niedoczynności tarczycy FT4 – tyroksyna może być jeszcze w normie, ale podwyższa się poziom THS.

Czynnikiem różnicującym chorobę Hashimoto od innych postaci niedoczynności tarczycy jest wysokie miano przeciwciał przeciwtarczycowych w surowicy krwi, szczególnie przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO).

Należy również wykonać USG tarczycy, której obraz jest charakterystyczny dla choroby Hashimoto. Nie ma możliwości wyleczenia tego schorzenia, gdyż tarczyca ulega trwałemu, nieodwracalnemu uszkodzeniu.

Leczenie polega na podawaniu hormonu tarczycy – Lewotyroksyny – w dawkach ustalonych przez Lekarza, w zależności od stopnia uszkodzenia i niedoczynności tarczycy.

Jakie są sposoby przeciwdziałania chorobie i jaka jest profilaktyka?

Nie ma możliwości skutecznego zapobiegania tej chorobie, gdyż ma ona podłoże genetyczne, a jedynie skuteczna jest okresowa kontrola tarczycy.